0
1207
Co to jest właściwie mindfulness?
Coraz szybsze tempo życia i poczucie, że musimy zrobić więcej, szybciej, a jednocześnie lepiej. Konkurowanie i ściganie się nie tylko z innymi, ale także z samym sobą. Poczucie, że cały czas musimy być w ruchu i coś robić, albo przynajmniej pokazywać, że coś robimy.
Bez robienia czujemy się bezużyteczni, boimy się krytyki ze strony innych. Wszystkie te wewnętrzne i zewnętrzne napięcia występują również często w organizacjach i firmach różnego typu. Tam, gdzie są współpracujące grupy osób i gdzie korzysta się z modeli opartych przede wszystkim na efektywności służącej jeszcze większym zyskom, tam w znacznie większym stopniu pojawiają się problemy natury zdrowotnej i relacyjnej.
Uważność jest bardzo precyzyjnym podejściem, które zakłada nie tylko wzmacnianie procesów poznawczych (pamięci, koncentracji) czy regulacji emocji (w tym stresu), ale także przypominanie sobie wartości, które mają przyświecać naszym działaniom, abyśmy nie zatracili się w naszej aktywności (i w naszych emocjach). Uważność jest zatem praktykowaniem zauważania rozproszenia, powracania uwagą do tego, co się dzieje – w nas i poza nami.
CZY WIESZ, ŻE:
- w ostatnich latach na całym świecie nastąpiła eksplozja zainteresowania uważnością (mindfulness) i współczuciem (compassion). Wystarczy wpisać w przeglądarkę Google słowo mindfulness – natychmiast otrzymamy około 200 milionów trafień,
- stosowanie pojęć i praktyk związanych z uważnością i ze współczuciem obejmuje już branżę edukacyjną, sektor zdrowia i wellbeing (dobrego samopoczucia), a także w coraz większym stopniu biznes.
Skąd się wzięło mindulness?
Uważa się, że współczesna popularność mindfulness na zachodzie została zapoczątkowana przez Jona Kabat-Zinna. W 1972 r. stworzył on w Klinice Redukcji Stresu Uniwersytetu Massachusetts program mindfulness. Cała technika wyrasta bezpośrednio z tradycji Zen, buddyzmu i jogi, jednak nie ma w niej żadnych elementów religijnych czy duchowych. Sam autor zdefiniował mindfulness jako szczególny rodzaj uwagi – świadomej, nieoceniającej i skierowanej na bieżącą chwilę.
Co pokazują badania naukowe?
Przeprowadzono wiele badań naukowych nad zastosowaniem uważności w leczeniu problemów zdrowotnych, psychicznych i somatycznych. Ich wyniki pokazują, że MBSR i inne metody oparte o uważność mogą być skuteczną, wspomagającą metodą leczenia.
Jednym z ważniejszych odkryć naukowych dotyczących wpływu medytacji uważności na mózg były badania Sary Lazar i jej współpracowników z Uniwersytetu w Michigan. Prowadzili oni kontrolowane badania nad tym, jak ośmiotygodniowy kurs redukcji stresu oparty na uważności wpływa na dające się obiektywnie zmierzyć zmiany neurobiologiczne mogące leżeć u podstaw zmian cech osobowościowych wywołanych przez MM (Mindfulness Meditation).
Badania naukowe dowodzą, że dzięki regularnemu treningowi uważności m.in:
- Zwiększa się nasza zdolność koncentracji
- Czujemy większą kontrolę nad naszym codziennym życiem - i również lepiej śpimy
- Wzmacnia się system odpornościowy i zdolność organizmu do samoregeneracji
- Rozwijamy umiejętność empatii
- Zdobywamy odporność na depresję
- Radzimy sobie lepiej z tendencjami do uzależnień
- Nabywamy umiejętności radzenia sobie z chronicznym bólem
Nawet kilka minut ćwiczeń uważności w ciągu dnia dobrze wpływa na nasze zdrowie, równowagę psychiczną, relacje z innymi i mózg.
Można więc powiedzieć, że uważność ma niezwykle szerokie zastosowanie, od redukowania stresu i poprawiania jakości życia (ilość badań potwierdzających skuteczność tej metody w tym zakresie ciągle rośnie), do specyficznych treningów terapeutycznych.
Komu może się przydać trening uważności?
Trening uważności przeznaczony jest głównie dla osób, które nie radzą sobie ze stresem i negatywnymi emocjami, choć nie tylko. Jeśli chcesz mieć więcej dystansu do swoich myśli, polepszyć swoją koncentrację, poprawić relacje z innymi lub nauczyć się odpoczywać w inny sposób, mindfulness może być dobrym rozwiązaniem.
Jakie są mity na temat uważności?
Uważność nie jest praktyką religijną, lecz metodą pracy z własnym umysłem i może ją praktykować każdy, niezależnie od wyznania. Jon Kabat-Zinn, twórca pierwszego treningu uważności (MBSR), ponad 30 lat temu zrezygnował z używania słowa „medytacja", aby nie budzić niepotrzebnych konotacji religijnych.
Po drugie, praktykowanie uważności nie służy rozwijaniu odmiennych stanów świadomości, nie jest też hipnozą ani treningiem relaksacyjnym (relaksacja jest częstym efektem ćwiczeń uważności, ale nie celem samym w sobie).
Mitem jest również, że uważność to coś oczywistego, można więc nauczać jej bez wieloletniej praktyki medytacyjnej i doskonalenia swoich umiejętności.
